Sitcom, van Francois Ozon (1998)
Het leven van een bourgeois gezin gaat volledig onderuit bij de komst van een rat in hun leven.
Zo op het eerste gezicht een normaal, bourgeois gezin. Vader, moeder, een dochter en een zoon.
Uiteraard een werkster, want dat hoort in de gezin van deze klasse.Dan op een dag neemt het hoofd des huizes een laboratoriumrat mee naar huis. En langzamerhand zien we iedereen in de ban van de rat geraken.
Zo blijkt de zoon homoseksueel en ontfermt de vriend van de werkster zich over hem. Ook de dochter ondergaat een tragisch lot.
Ze doet een poging tot zelfmoord en daarna transformeert ze van een net schoolmeisje naar een perverse vrouw in een rolstoel.
De moeder wil haar zoon bekeren. Enfin.Ozon heeft zo'n beetje alle taboes in een doos gegooid en daar een leuke mix van gemaakt.
Een persiflage op de Amerikaanse sitcom. Dus heel erg over the top.
Zowel de karakters als de verhaallijnen.
Het idee is een schokeffect te weeg te brengen, en niets over te laten van het burgergezinnetje. En dat lukt hem aardig.Ik heb deze film in 1998 in de bioscoop of op een filmfestival gezien, en je weet niet wat je ziet.