Restless, van Gus van Sant (2011)
Twee adolescenten komen elkaar tegen in het leven en vinden elkaar leuk, maar dan blijkt dat één van de twee nog maar een paar maanden heeft.
De ouders van Enoch ( Henry Hopper, ja..vader van..) zijn allebei omgekomen bij een auto-ongeluk. Hij zelf heeft een tijd in een coma gelegen en nu woont zijn tante bij hem. Enoch is lichtelijk morbide en asociaal. Hij gaat niet naar school en brengt zijn dagen door met het bezoeken van begrafenissen en zeeslag spelen met zijn Japanse geest: Hiroshi. Op een van de begrafenissen ontmoet hij Annabel ( Mia Wasikowska ) die net als hij begrafenissen bezoekt. Maar Annabel is anders. Ze zegt dat ze vaak op de afdeling oncologie komt van een ziekenhuis om mensen te bezoeken. Annabel woont samen met haar moeder en zus.
De twee kunnen het prima vinden. Hebben veel lol en bezoeken samen begrafenissen en lezen boeken. Dan vertelt Annabel dat ze eigenlijk zelf een kankerpatiënt is ( rotwoord ) en nog maar een paar maanden te leven heeft. Of het helemaal doordringt tot Enoch is in eerste instantie niet duidelijk. Wel is duidelijk dat hij met wat geesten uit zijn eigen verleden moet afrekenen.
Ik heb deze film op het Film by the Sea 2011 gezien in Vlissingen en was onder de indruk. Een man als Gus van Sant kan als geen ander een film maken over een dusdanig moeilijk onderwerp, maar deze film is niet zielig. Het is een luchtige film waarin hij probeert de dood of kanker bespreekbaar te maken. Enoch zelf is ook een tijdje hersendood geweest, dus hij denkt dat hij weet wat er na komt. Maar Annabel ziet dat heel anders. Ze is een heel vrolijk meisje dat niet doet alsof. Leuk als ze met Halloween verkleed de deuren langs gaan voor snoep. Dat is misschien wel de kracht van de film. Ze zijn allebei eigenlijk nog kinderen die op een heel andere manier omgaan met de dood als volwassenen. Annabel regisseert haar eigen begrafenis. Ze wil veel snoep en plezier. Het moet niet saai en somber zijn ! Mooi, Gus !