Requiem for a Dream, van Darren Aronofski.
Het leven van vier mensen gaat in een neerwaartse spiraal, als ze eenmaal afhankelijk raken van hun verslavingen.
Harry Goldfarb (Jared Leto) is verslaafd. Om
aan geld te komen brengt hij de televisie van zijn moeder bij de pandjesbaas.
Zijn moeder Sarah Goldfarb (Ellen Burstyn) houdt van hem en haalt de televisie
terug voor geld. De hoofdrolspelers worden voorgesteld.
Het is zomer in Coney Island. Sarah woont in
een appartement aan het strand. Ze verslaafd aan de televisiespelshow van Tappy
Tibbons.
De spelshow gaat erom dat je door zoveel mogelijk verstandig en gezond
te leven en eten je je leven kunt veranderen en gelukkiger kunt worden.
Sarah
krijgt een brief van de show en vult een formulier in. In de brief staat dat ze
een winnaar is en wordt uitgenodigd om deel te nemen aan de show.
Sarah raakt
geobsedeerd door dit gegeven en zet alles op alles om in haar mooie rode jurk te
passen...
Harry en zijn vriend zitten in de illegale
drugshandel en het gaat prima tot de aanvoer stop wordt gezet.
Zijn vriendin
Marion ( een goede rol van Jennifer Connelly) wil graag een
kledingontwerpstudio, maar heeft ook zo haar problemen met drugs.
Zeer intense film over verslaving. De muziek
is geweldig van het Kronos Quartet en de regisseur heeft er een visueel
spektakel van gemaakt,
maar hij slaat je keihard om je oren met de harde feiten
van de realiteit.
Om dit kracht bij te zetten gebruikt hij clips, versnelde
beelden, groothoeklenzen, die ervoor zorgen dat het lijkt of je in de huid zit
van het karakter.
Je leeft echt mee met de mensen en naarmate het slechter gaat
met hen, voel jij je ook meer betrokken.
Ik had echt een paar momenten dat het
leek of er iemand zijn hand om mijn keel had; benauwend dus!
Ik heb aardig wat films gezien in mijn leven, maar dit is er wel eentje waar je niet onvoorbereid naar toe moet gaan. Als je depressief aangelegd bent, dan moet je hier NIET naar toe gaan!