potiche

 

Potiche, van Francois Ozon (2010)

Klucht over een huismoeder die haar man als fabriekseigenaar gaat vervangen als hij een hartaanval krijgt.

Suzanne Pujol ( Catherine Deneuve ) loopt in het begin van de film te joggen in een fel rood trainingspak. Als ze thuis komt wordt duidelijk dat zij de (huis) vrouw is van Robert Pujol ( Fabrice Luchini ), de autoritaire eigenaar van de paraplufabriek in een stadje in Noord Frankrijk. Het lijkt duidelijk wie de broek aan heeft.

Maar dan komt er een staking in de fabriek, Robert wordt gegijzeld en krijgt een hartaanval. Geen van de kinderen willen Robert opvolgen, dus dan blijft als laatste Suzanne over. Iedereen krijgt een rolberoerte en vooral Robert, maar zo gezegd zo gedaan. Voordat Suzanne naar de fabriek gaat, neemt ze omweg langs de vakbondsleider, prima gespeeld door Gérard Depardieu. Hij helpt haar een beetje met een plan om naar de eisen van de stakers te luisteren.

Wanneer Suzanne eenmaal de directrice is van de fabriek loopt het op rolletjes. De omzet stijgt, het personeel is tevreden en haar kinderen doen ook mee. Dan komt het moment dat Robert terug wil komen en dan komt er gevaar uit onverwachte hoek. Suzanne neemt haar verlies en gaat in het groot denken: wat ik met een fabriek kan, kan wellicht ook met La France!

Prima klucht die speelt eind jaren 70 en gaat over de vakbondscultuur, de tegenstelling van de seksen, vrijheid van opvoeding ( of niet ), Heel leuk om te zien hoe snel Suzanne kan switchen van potiche ( huisvrouwtje ) naar directrice en ook dat je denkt dat zij een nette vrouw is, maar ook een en ander heeft beleefd. Eindelijk weer een film van formaat waarin de twee iconen van de Franse cinema het tegen elkaar opnemen en die moet natuurlijk door Ozon worden gemaakt. Hij kan als geen ander heerlijke 'twists' in films maken, waardoor de kijker op het verkeerde been staat. 

 

terug naar de vorige pagina