O Brother, Where Art Thou?, van regisseur Joel en Ethan Coen (2000)
Je moet een beetje je klassiekers kennen, maar eigenlijk ook weer niet. De Coen brothers hebben er weer een hele maffe film van gemaakt, waar de associaties met andere films- en tijden je weer om de oren vliegen...
De hoofdpersoon heet Everett Ulysses McGill en wordt prachtig vertolkt door George Clooney ( met zijn snorretje en glimlach een leuke knipoog naar Clark Gable). Hij speelt een echte vrijbuiter die samen met twee andere mannen ontsnapt uit een gevangeniskamp in het Zuiden van de USA in de jaren 30. Met zijn drie gaan ze op zoek naar de grote schat die Everett verborgen heeft voor hij de bak in ging.
Tijdens deze reis ontmoeten de drie de meest vreemde personages die toch wel weer heel erg sterk aan de mythe van de Odysseus doen denken. Van een blinde profeet op de treinrails krijgen ze te horen dat "ze een fortuin zullen vinden, alleen niet het fortuin dat ze zoeken". Op hun zoektocht ontmoeten ze verder een eenogige, louche bijbelverkoper (John Goodman) die de cycloop moet voorstellen, drie beeldschone sirenen die een van hen in een kikker verandert, een gouverneur die met zijn herverkiezing bezig is, de gangster Babyface Nelson, en een gitarist die zijn ziel aan de duivel heeft verkocht. Zelf nemen de drie reizigers ook een plaatje op in een muziekstudio waar ze toevallig voorbijkomen, het schitterende lied 'I am a man of constant sorrow', dat vervolgens een onverwachte hit wordt.
Natuurlijk zijn er ook de nodige conflictsituaties onderling over het leiderschap, maar op de een of andere manier lukt het hen altijd de bloeddorstige honden van de gevangenis net een stapje voor te blijven.
Het is eigenlijk teveel om op te noemen en volgens mij moet je deze film een paar keer of in stukjes bekijken, want er zitten zoveel krankzinnige dingen in, die je anders compleet over het hoofd zou zien!
Het liedje 'I am a man of contant sorrow' zit nu nog in mijn hoofd. De bluegrass muziek is heerlijk. Ook de bleke beelden horen er gewoon bij.
Nee, dit is echt een van de leukste films die ik in 2000 gezien heb met een hele indrukwekkende, George, als mijn haar maar goed zit, Clooney. Met de humor zit het echt wel goed!
De film krijgt van mij een 9!