O'Horten, van regisseur Bent Hamer (2007)
Een besnorde pijprokende 67 jarige treinmachinist gaat met pensioen. Na het pensioenfeest georganiseerd door zijn werkgever, gaan de dingen anders dan normaal. Hij heeft nog wat bruggen te nemen, maar dan in het echte leven.
Odd Horten is 67 jaar en zijn pensioen staat voor de deur. Hij is treinmachinist op de lijn van Oslo naar Bergen. In het begin van de film wordt Odd gevolgd in de cabine. Tunnel in, tunnel uit. Prachtige mooie sneeuwlandschappen. Maar dat is allemaal verleden tijd, want morgen heeft hij zijn laatste rit. De man leeft voor zijn werk. Zijn leren jas met pet heeft ie in geen 40 jaar afgedaan. Hij woont in een klein huisje naast het spoor, alleen.
De spoorwegen organiseren een feest voor Horten en hij krijgt de zilveren locomotief. Daarna is er nog een feest bij een collega, maar Odd is zijn tabak vergeten. Het lukt hem niet om op het feest te komen en hij mist zijn laatste rit. Dit is hem nooit overkomen. En nu?
Precies! En nu, want het leven van Horten was heel eenvoudig. Hij stuurde zijn trein van Oslo naar Bergen. Overnachtte in het pension en ging de volgende dag terug naar Oslo. Thuis bezocht hij zijn moeder wel eens, maar die deed haar mond niet open. Het duurt even voordat Horten door krijgt dat het leven doorgaat ook als je gepensioneerd bent. Komische gebeurtenissen die je even laten lachen, maar toch weer niet te hard, want misschien is het toch weer niet zo komisch. Zo wordt Horten opgesloten in het zwembad als hij in slaap is gevallen in de stoomcabine. Hij besluit een paar baantjes te gaan zwemmen, want er is toch niemand en dan opeens plonzen er twee giechelende jonge meiden in het zwembad. Oh jee, wat nu? Horten sluipt het zwembad uit, maar kan zijn schoenen niet vinden. Dan maar damesschoenen. Dus op hoge rode damesschoenen vervolgt hij zijn reis. Je moet het gewoon zien !