Leef!, van regisseur Willem van de Sande Bakhuyzen (2005)
Anna ( Monic Hendrickx) is een levenslustige vrouw van begin veertig met een druk bestaan. Ze heeft een eigen vroedvrouwenpraktijk, is getrouwd met Paul (Peter Blok) en heeft twee puberende dochters; Robin(Sarah Jonker) en Isabelle( Sophie van Winden). Op aandringen van haar goede vriend en collega, Gregor, (Ali Ben Horsting) neemt ze haar oude passie weer op: schrijven. Door middel van autobiografische schetsjes probeert ze in het reine te komen met gebeurtenissen uit haar verleden. Vooral de relatie met haar moeder Sybille (Anne Wil Blankers), eens een gevierde actrice, heeft er voor gezorgd dat ze nooit voluit durft te leven. Het schrijven, en het feit dat Anna haar verhalen laat lezen aan haar dierbaren, heeft veel meer gevolgen dan Anna kon overzien toen ze ermee begon. Er wordt iets in gang gezet dat niet meer terug te draaien is.
Anna heeft een druk bestaan, maar mist iets. Of is het dat ze iets moet doormaken voordat ze gelukkig worden kan? Ze heeft alles: een lieve man, twee kinderen & een eigen praktijk. Ze heeft een mannelijke stagiaire, Gregor, waarvoor ze zelf voor onderdak heeft gezorgd. Bij haar moeder, om haar een beetje in de gaten te houden, want het wil allemaal niet zo met Sybille. De kijker wordt meegenomen naar Anna's jeugd, waarin we toeschouwer worden van het feit dat Anna heel graag schrijfster wil worden, maar die ambitie is snel de kop ingedrukt door haar strenge moeder. En niet te vergeten door haar idool zelf. Jeroen Krabbé speelt een beroemd schrijver ( W. Schönberg ) die een affaire krijgt met haar decadente moeder. Als hij vluchtig naar haar fragmenten kijkt uit haar gedachtenspinsels, geeft hij haar het advies te gaan leven. "Ga leven, ga vrijen, laat je neuken". Misschien wel een goede raad, maar toch een beetje cru.
Het verhaal gaat van het heden, waar ze baby na baby het leven schenkt , waar ze ontdekt dat haar man een affaire heeft met een vrouw van kantoor, waar haar puberende dochters elkaar het leven zuur maken en waar haar moeder nog steeds de indruk wekt haar niet zo aardig te vinden, en weer terug naar het verleden waar ze als klein meisje denkt een minnaar van haar moeder te hebben vermoord. In het heden wordt ze aangespoord door een denkbeeldige Anna die wil dat ze alles op papier zet. En daar stijgt de film op, want de denkbeeldige Anna komt steeds naar voren als de échte Anna het even niet meer weet. Ze maakt zich druk om haar man, die teveel zijn pik achterna loopt en er een vriendin ( Tanja Jess) op na houdt. Ze maakt zich druk om haar stagiaire die een pak rammel krijgt van de zoon van een vrouw die hij thuis heeft gebracht. Anna maakt zich zorgen over haar dochter Anna, die iets aan haar hart heeft. Ze maakt zich zorgen over Isabelle die verre van lekker in haar vel zit. Oma komt met een plan. Anna en Paul zijn bijna 20 jaar getrouwd, dus tijd voor een feest. Maar of iedereen daar nu zo'n zin in heeft...
Het is een prachtige film die je tenminste één keer moet hebben gezien, al was het alleen maar om de prachtige camerashots. Het verhaal doet wat chaotisch aan in het begin, want in het eerste half uur is er al van alles de revue gepasseerd, maar uiteindelijk merk je dat Anna ontwikkelt en ook werkelijk gaat schrijven. Alles wordt helder. Eerst was het iedereen behalve Anna, maar dat verandert. Heel mooi einde. Voor mij een gouden kalf voor Beste Film, maar wie ben ik? Het publiek was het in ieder geval met me eens, want de film ging naar huis met de Publieksprijs in Utrecht.