East is East, van regisseur Damien O'Donnell (1999)
Lovende kritieken in de Engelse pers, dus dat moest wat beloven!
East is East speelt in de 70-er jaren in een klein plaatsje in Engeland. De film begint met een vrolijke Mariaprocessie. Tussen de vele bleke gezichten zien we een groepje Aziatische kinderen meelopen. Als hun blanke moeder hen waarschuwt dat hun vader in aantocht is, is meteen duidelijk waar het over gaat in deze schitterende film.
George Khan (Om Puri) is naar Engeland gekomen, heeft een 'fish 'n chips'zaak gekocht en is getrouwd met een Engelse vrouw, Ella
( Angela Bassett). Samen hebben ze inmiddels 7 kinderen, 6 jongens en 1 meisje. Het is een mooi stel bij elkaar.
George is vastbesloten om zijn kinderen een traditionele moslimopvoeding te geven, maar zijn kinderen zijn in Engeland geboren en zien dit niet zo zitten. Ze willen gewoon lekker voetballen met de jongens op straat, uitgaan met wie ze willen, eten wat ze lekker vinden, etc.. Kortom doen wat ze zelf willen!
Moeder Ella staat ertussenin: aan de ene kant houdt ze van haar man en respecteert ze zijn geloof, maar aan de andere kant wil ze dat haar kinderen een goede en prettige toekomst tegemoet gaan.
De kinderen noemen hun vader 'Ghengis' en er gebeurt dus van alles stiekem achter zijn rug om. Dat dit hilarische taferelen geeft mag duidelijk zijn! Zo sluipen de jongens 's- nachts het huis uit om naar de disco te gaan en worden er worstjes gebakken als Pa weg is. Komt hij dan eerder thuis dan is het paniek en wordt er druk gesprayd met de luchtverfrisser.
Vooral de jongste telg maakt het af en toe te bont. Hij slaapt met zijn parka
aan en als hij ineens staat te piesen, zien zijn vrienden dat hij nog niet
besneden is...Oh oh!! Ik ga niet teveel verklappen, maar ik heb verschillende malen de tranen in mijn ogen gehad van het lachen!
Dat het niet alleen maar lachen is, wordt duidelijk later in de film als George zich totaal geen raad weet met zijn kinderen en zijn gezag hardhandig doordrukt...
Een echt prachtige film die nog eens aangeeft dat het niet zo gemakkelijk is tussen twee geloven en culturen in te zitten. De film brengt dit gegeven heel duidelijk en toch met veel humor en luchtigheid. Vooral de rol van de buurvrouw of vriendin vond ik schitterend. Hoe zij alles heerlijk 'terug' kon brengen tot werkelijke proporties...
Nog één ding: "ga zien die film !"
Nog een naschrift, want de film was kortgeleden op televisie te zien (mei 2003)
en hij was geweldig! Heerlijke Britse humor op zijn best!
