Druk, van Thomas Vinterberg (2020)
Vier vrienden doen een experiment met alcohol gedurende de (werk)dag.
Het begint met een filmpje over een schoolfeest of examenfeest met veel bier en rennen rondom een meer.
Dan denk je: huh, hoe dan?
Na een zwart beeld zijn we in het heden.
Er is er een jarig, hoera! Of toch niet?
Vier vrienden zijn allemaal docent geworden op dezelfde middelbare school in een Deens dorpje.
Allevier zijn ze op middelbare leeftijd.
Nu wordt er een veertig en de traditie is dat ze met zijn allen lekker gaan eten en natuurlijk drinken. Een chique restaurant is het
decor.
Bij elke gang hoort een drankje. Martin gaat in eerste instantie aan het water. Hij moet nog rijden.
Maar als de rest van zijn vrienden wat bedwelmder raken en er verhalen komen over de privésituatie, knapt hij en gaat ook hij
overstag.
Het is allemaal geen koek en ei meer met de mannen en hun levens.
Er is een huisman die voor kleine kinderen moet zorgen. Een man die zijn vrouw bijna niet meer ziet, omdat ze nachtdiensten
draait. Allemaal hebben ze wel iets, wat niet lekker loopt.Dan komt er een met een feit, gelezen in een boek van een Noorse filosoof. Dat het menselijk lichaam eigenlijk een tekort aan
alkohol heeft in het bloed. En wel 0,5 promille.
De mannen gaan een experiment aan om gedurende de dag die 0,5 promille alkohol te halen.
Het zijn allemaal docenten aan dezelfde school. En verdraaid, Martin krijgt er weer zin in.
Hij geeft geschiedenis en zijn leerlingen verveelden zich dood tijdens zijn lessen, maar er moest wel eindexamen worden gedaan.
Zoals gezegd, Martin, leeft op en lult de sterren van de hemel tijdens zijn lessen. Ze worden zelfs populair.
Zijn collega geef muziekles. Ook hij leeft erg op. Dan is er nog Peter die sport of gynastiekles geeft aan kleine kinderen.
Ze hebben de grootste lol.
Ook aan het thuisfront lijkt het goed te gaan.
Lijkt, want een experiment is een experiment. Dus moet Martin onderzoeken bij zichzelf of hij niet over die 0,5 promille kan.
Ook de andere vrienden doen mee.
Dan gaat het mis.Thomas Vinterberg. De man van Festen, Jagten, Kollektivet en dus nu Druk. De Engelse vertaling: Another Round.
Hij is een van de mannen van Dogme95. Een manier van filmen die heel polulair is geworden in Scandinavie.
Alleen handheld camera's, geen achtergrond muziek en nog meer regeltjes. Die prachtige films opleverden.
Even dacht ik bij de opening, dat Vinterberg weer terug ging naar zijn oldskool. Maar was een terugblik.
In deze film is Mads Mikkelsen te zien als hoofdrolspeler. Een poos geleden heb ik hem nog gezien naast Sophie Grabol,
als nare hoofdmeester van een internaat. Maar hier speelt ie de sterren van de hemel als Martin.
Vroeger was hij het mannetje op school, maar nu als onderwijzer heeft ie er geen zin meer in.
Ook zijn huwelijk stelt niets meer voor. Hij doet er ook geen moeite meer voor. Dus de timing van het experiment is geweldig.
En als dan lijkt alsof alles weer goed komt, moet hij toch weer de lat wat hoger leggen. En dan gaat het mis, en goed mis.
Ik heb vreselijk gelachen om sommige scènes in deze film, en ook met vochtige ogen gezeten.
Dit is weer een juweeltje uit Denemarken.