Dogville, van regisseur Lars Von Trier (2003)
In de Rocky Mountains van de dertiger jaren duikt plotseling een vrouw uit het niets op in een klein dorp. De gemeenschap neemt haar op en als tegenprestatie moet de vrouw werken. Wanneer blijkt dat de vrouw wordt gezocht door de autoriteiten en de maffia, veranderen de zaken drastisch.
Dogville speelt zich af in de dertiger jaren. Het dorpje ligt in de Rocky Mountains ver van de drukte van de stad. Iedereen kent iedereen en iedereen weet weer alles van iedereen; zo gaat dat in een dorpje. Op een avond klinken een soort pistoolschoten en Tom, een jonge filosoof en literator in spee ( Paul Bettany), die net een ommetje maakt, hoort dit. Even later komt Grace ( Nicole Kidman) , een chique geklede vrouw de dorpstraat binnen rennen. Ze is duidelijk op de vlucht. Tom brengt haar in verband met de pistoolschoten en verbergt haar in de mijnen. Hij stelt voor dat er een vergadering komt om te bespreken of Grace veertien dagen op proef kan blijven in Dogville. Wanneer even later een gangsterauto het dorp inkomt en vraagt of Tom iets verdachts heeft gezien of gehoord, dan ontkent hij dit. Hij krijgt een visitekaartje van de man in de auto. Mocht hij toch nog iets zien of horen, dan moet hij een telefoonnummer bellen.
De dorpelingen vinden het een goed experiment dat Grace blijft. Maar Tom vindt dat er wel iets tegenover moet staan. Ze moet gaan helpen waar het maar kan. Helaas iedereen die Grace vraagt, heeft haar hulp niet nodig. Dan komt Tom alweer met een geweldig idee: Grace moet het werk doen dat normaal niet wordt gedaan! Het gaat prima allemaal en Grace leert het dorpje en haar inwoners kennen. Iedereen vindt haar ook aardig met een uitzondering daargelaten.
Dan verschijnt ineens de politie uit de stad met een aanplakbiljet. Grace is als vermist opgegeven. Wanneer de politie later wederom met een aanplakbiljet komt, maar nu met een bedrag op haar hoofd met een aantal nullen, verandert de sfeer. Men ( ingegeven door Tom) vindt dat er nu een hogere tegenprestatie moet staan tegen het verhoogde risico. Er wordt gestemd en men vindt dat ze meer moet werken ( dat er niet is). De sfeer wordt grimmiger in het dorpje. Men wil de 'vluchtelinge' gaan gebruiken. Ze wordt de slet van het dorp, want ze kan toch niets zeggen. Grace probeert te ontsnappen, maar ook dit mislukt. Dan lijkt het alsof het stil wordt in Dogville; alsof er op iets wordt gewacht. En dan is het tijd voor Grace!
Dogville is er één voor mensen met zitvlees, want de drie uur durende film zit niet gemakkelijk in elkaar. Opvallend is het decor. De set is het decor, met straten met krijt getekend op de vloer. Het is een plattegrond zonder huizen, deuren etc. Je ziet dus als kijker alles gebeuren in alle huizen tegelijkertijd. Op de plaats waar de hond is, staat 'hond' geschreven, maar je ziet geen hond! Wat verder opvallend is aan deze film is dat vanaf het begin lijkt of je naar een stomme film van vroeger zit te kijken. Er zijn negen hoofdstukken zo wordt door een voiceover ( John Hurt) verteld en een voorstukje. Voor iedere hoofdstuk komt een korte samenvatting van het hoofdstuk in beeld. Het lijkt verder of Dogville aan de rand van de beschaving is: zowel letterlijk als figuurlijk!
Als je hier allemaal doorheen kunt kijken, dan is Dogville een dijk van een film. Wel is waar dat de film het natuurlijk van de acteurs moet hebben, want er zijn geen spannende sets die de aandacht kunnen afleiden. De acteerprestaties van Nicole Kidman zijn volgens mij een Oscar waard en ook Paul Bettany speelt geweldig. Vergeet niet dat Von Trier in zijn films uitlegt dat er twee soorten mensen zijn: die mensen die door eigen toedoen slachtoffer zijn geworden én die mensen die de zogenaamde trap na geven! Dogville laat dit allebei duidelijk zien! Nog een extra feitje, want deze film is het eerste deel in een drieluik over Amerika. Ironisch genoeg is Von Trier nog nooit in Amerika geweest...
terug naar de vorige pagina
