Bounce, van regisseur Don Roos (2000)
Uit schuldgevoel bezoekt een man de weduwe van de man aan wie hij zijn ticket heeft afgestaan; het vliegtuig is verongelukt. De man wordt verliefd op de weduwe, maar weet niet wat hij moet doen...
Buddy Amaral(Ben Affleck) heeft het gemaakt. Mede eigenaar van een reclamebureau, prettig optrekje aan het strand, vrouwen bij de vleet. Als Buddy op Kerstavond terug naar LA wil vanuit Chicago, ontmoet hij een man en een vrouw die net als hij zitten te wachten tot de omstandigheden beter worden om te vliegen. De man, Greg, vertelt over zijn gezin en dat hij morgen thuis wil zijn. Buddy heeft een eerste klas ticket. En laat nu net zijn vlucht de laatste van vandaag zijn. De vrouw in het gezelschap blijft een nachtje over, want die heeft een hotelvoucher van de luchtvaartmaatschappij gekregen. Dus Buddy heeft zoiets van: wat kan mij het schelen en hij is in prettig gezelschap( Natasha Henstridge), en...geeft hij zijn ticket aan Greg. Die is dolgelukkig.
Als Buddy wakker wordt hoort hij het verschrikkelijke nieuws: het vliegtuig waar hij eigenlijk in had moeten zitten, is verongelukt en er zijn geen overlevenden! Zijn gedachten gaan meteen uit naar Greg en zijn gezinnetje. Zijn reclamebureau moet nu juist een filmpje maken over hoe erg de luchtvaartmaatschappij het vindt en dat ze denken aan de nabestaanden. Buddy gaat over zijn nek en raakt aan de drank. Na 3 maanden in een kliniek te hebben gezeten kan hij er weer tegenaan. Hij besluit de weduwe op te zoeken..
De weduwe Abby Janeiro, gespeeld door Gwyneth Paltrow ( leuk met donkerblond haar) heeft natuurlijk geen idee. Met een smoes maakt hij kennis en hij regelt dat Abby, die makelaar is, de verkoop van een kantoorpand regelt voor het reclamebureau. Abby heeft zoiets van: hmm, leuke vent etc.. De twee worden verliefd natuurlijk, maar Buddy staat voor een moeilijke keuze...
Leuke, niet al te hoog gegrepen film over schuldgevoel en trots. Ik vond het een goede rol van Gwyneth Paltrow, maar Ben Affleck was wat vlak.
