Blade Runner, van regisseur Ridley Scott (1982)
Deze schitterende film staat al een tijd tussen mijn favorieten en ik heb de film ook in mijn bezit. Afgelopen week ben ik er eens voor gaan zitten.
Het verhaal speelt in de toekomst in 2019 en de hoofdrol is voor Rick Deckard, gespeeld door Harrison Ford. Deckard is een Blade Runner, een speciale tak van de politie die zich bezig houdt met het opsporen van replica's, robots. We komen erin als blijkt dat Deckard een soort van 'retired' is, maar zijn hoofdkantoor wil nog éénmaal van zijn diensten gebruik maken. Er zijn 5 van deze robots ontsnapt en op weg naar aarde om hun schepper te zoeken. Het is de taak van Deckard de replica's te vernietigen, voor ze schadelijke dingen gaan doen.
Op zich geen moeilijke taak zou je zeggen. Ware het niet dat deze robots heel speciaal zijn en bijna niet van echte mensen te onderscheiden zijn. Ze kunnen worden opgepakt en dan worden getest op emoties; die hebben ze immers niet...Het lukt Deckard aardig de robots te vernietigen, totdat hij hun leider Roy ontmoet, gespeeld door Rutger Hauer...
In deze science fiction thriller zien we dat in 2019 het vervoer door de lucht gaat en dat de 'normale' mensen niet meer op aarde zijn. Die mensen die er nog zijn mankeren van alles; het lijken de afvalligen van de planeet. Het lijkt altijd te regenen en de sfeer is zonder meer melancholisch te noemen. De speciale effecten zijn heel mooi en er zit ook nog een liefdesgeschiedenis in de film opgesloten. Wat wil je nog meer?
Het verhaal van replica's is zo oud als de mens: op zoek gaan naar de schepper en een aantal vragen op hem af te vuren, zoals: wie ben ik? ; hoelang heb ik nog? enz. Dus de robots zijn zeker niet 'koud' te noemen.
Naast Harrison Ford, die overigens een prachtige rol speelt, zien we Darryl Hannah, Joanna Cassidy, Sean Young en de politiechef uit Miami Vice, Edward James Olmos, voorbij gaan. De slotswoorden van Rutger Hauer zijn heel indrukwekkend en werken nog lang na. Net zoals de hele film en de prachtige muziek van Vangelis.
In de bioscoop was de film geen succes in 1982, maar daarna is het een echte cultfilm geworden in de stijl van de ' Film Noir'. Er zijn speciale websites aan de film gewijd en fanclubs en de titelsong is schitterend.
Genoeg superlatieven; gewoon bekijken een keer!