birdbox
Birdbox, van Susanne Bier (2018)
Een moeder en haar twee kinderen proberen te ontsnappen aan een gruwelijk onzichtbaar monster, dat de aarde al vijf jaar in zijn greep heeft.
De film begint met een strenge moeder die tegen haar twee kinderen zegt dat ze op een gevaarlijke reis gaan over de rivier. Ze mogen onder geen beding
hun blinddoek afdoen, en moeten luisteren naar haar. Wat er ook gebeurt.Dan zijn we ineens een stuk eerder in de tijd.
Malorie (Sandra Bullock) is kunstenaar en zwanger. Ze is er niet zo blij mee, maar haar zus (Sarah Paulson) zegt dat ze niet zo moet zeuren.
Op de tv zien ze dat er in Europa en Siberië, heel veel mensen zelfmoord plegen.
Ze neemt haar zus mee naar het ziekenhuis, voor een echo. Op de gang daar bonkt een vrouw met haar hoofd tegen het glas, tot bloedens toe.
In de auto naar huis, gaat het ook niet goed. Auto's botsen op elkaar, en ook Malorie's zus raakt de weg kwijt.
De auto komt op de kop te liggen na een botsing. Een vrouw in een huis vlakbij ziet dat Malorie zwanger is, en helpt haar het huis in.
In het huis wonen nog meer mensen. Of beter gezegd, schuilen nog meer mensen.
Een jonge man heeft precies in de gaten wat er is. Het einde der tijden is aanstaande. Het staat overal geschreven, en komt in alle beschavingen voor.
Hij schrijft er een boek over.
Waar ze voor schuilen is nog onduidelijk. Ze zien op straat van alles gebeuren, maar zodra je het monster in de ogen kijkt, dan ben je verloren.
Dus alle ramen moeten geblindeerd worden en niemand mag naar buiten of naar binnen.
Op een gegeven moment komen er toch mensen aan de deur, en raken de voorraden op.Velen kunnen de verleiding niet weerstaan en worden opgeslokt door het onzichtbare monster.
Malorie weet met hulp van een man, Tom, contact te leggen met andere mensen die veilig zijn.
Ze moet op een lange reis over de rivier, maar mag niet kijken...Ik had de trailer al een keer voorbij zien komen, en vond het maar een raar verhaal, maar toen ik las dat Susanne Bier de regisseur was, heb ik
de film toch bekeken. Daar heb ik zeker geen spijt van gekregen.
Want Susanne Bier is wel even de regisseur van niet de minste films: "Brodre", "Efter Brylluppet", "In a Better World".
Goed, een film over het einde der tijden, is geen nieuws. Maar de manier waarop Bier dit vorm geeft, is wel heel bijzonder te noemen.
Gaat er iets met ons gezichtsvermogen gebeuren. Kijken we teveel? Zien we teveel? Krijgen we teveel te zien? Ik denk het laatse.
We krijgen veel te veel te zien, en dat kunnen heel veel mensen niet aan.
Dan denk je, hoe zit dat dan met die birdbox?
Een birdbox noemen wij een vogelkooitje. En die werden vroeger door mijnwerkers meegenomen de mijnen in.
De drie parkietjes die Malorie meeneemt op haar reis moeten haar waarschuwen voor het grote onzichtbare gevaar.