Big Daddy, van regisseur Dennis Dugan (1999)
Sonny is een beetje een eikel. Hij is eigenlijk nog niet volwassen geworden, dus verpest hij verrassingen voor zijn vrienden en doet dingen die een puber zou doen. Op een morgen zegt zijn vriendin dat hij maar eens moet opgroeien en stapt op.
Dezelfde morgen wordt aangebeld en naar zijn vriend gevraagd. Zijn vriend Kevin zou de vader zijn van een vijf jarig joch, Julian, en of hij er voor wil zorgen totdat er een oplossing voor gevonden is. Sonny zegt de persoon te zijn die ze zoeken, wetende dat zijn vriend Kevin op het punt staat business te gaan doen in China en trouwplannen heeft!
Sonny probeert uit te zoeken wat Julian allemaal kan. Hij heeft er geen idee van wat een vijf jarig kind zou moeten kunnen. Julian en Sonny blijken het al gauw snel goed met elkaar kunnen vinden. Helemaal als Julian voor hem een 'date' regelt met de zus van een oude 'vriendin'. Layla (Joey Lauren Adams) smelt helemaal voor Julian en voor Sonny, maar had eigenlijk andere plannen.
Sonny verandert nog van gedachten als hij zich realiseert dat hij het kind niet kan opvoeden, maar trekt bij. Hij reageert niet op de berichten op het antwoordapparaat van de Sociale Dienst die pleegouders zoeken voor de jongen. Voor het eerst in zijn leven is hij serieus en wil het kind adopteren.
Ik had de film al eens gezien, maar hij blijft leuk. De twee 'jongens' die rollerscaters laten vallen, met zijn twee pissend tegen de muur van een restaurant, de keer als hij zich voor een rijdende auto gooit om de jongen te laten lachen. En zo kan ik nog even doorgaan. Het einde is verrassend en heel emotioneel; snik!
Super familiefilm!