Betty Blue, of, 37º2 le matin, van regisseur Jean-Jacques Beineix (1986)
Vorige week heb ik de videofilm 'Betty Blue' bekeken en dit is er weer zo eentje die je niet snel vergeet. Alles zit erin: een goed verhaal, mooie mensen, humor, passie, romantiek, spanning, drama, goede muziek en mooie plaatjes!
Het verhaal wordt verteld door Zorg, gespeeld door Jean-Huges Anglade. Zorg is een rustige klusjesman die in een kleine badplaats woont. Hij zorgt voor een aantal bungalows in het plaatsje en schrijft wat in zijn vrije tijd. Op het moment dat de jonge Betty, gespeeld door Béatrice Dalle, in zijn leven komt, verandert zijn leven totaal en brengt behoorlijk wat leven in zijn brouwerij...Betty is eigenzinnig, onvoorspelbaar, temperamentvol, mooi, maar heeft een probleem met gezag. Als Betty ruzie heeft gehad met haar baas trekt ze bij Zorg in. De huisbaas probeert hier een slaatje uit te slaan, maar hier steekt Betty een stokje voor...In een vlaag van woede gooit ze alle spullen naar buiten en steekt de boel in de brand. "Ga je mee?" vraagt ze dan aan Zorg.
Vervolgens gaan de twee bij Lisa, een vriendin van Betty, in Parijs wonen. Betty heeft de kladjes van Zorg's schrijfwerk gevonden en zet zich in om deze in het net te typen en te laten uitgeven, want ze is volledig overtuigd van haar vriendje's schrijverstalent. Hij vindt het ontzettend lief van haar, maar beseft dat het een obsessie voor haar is geworden en probeert haar( en zichzelf) hiertegen te beschermen. Als de moeder van de vriend van Lisa komt te overlijden, vraagt deze of Zorg en Betty op de pianowinkel willen passen zolang.
In dit dorpje proberen de twee een nieuw leven op te bouwen, maar Betty ziet steeds meer in dat ze 'tegengewerkt' wordt. Haar woedeuitbarstingen worden heviger en daarmee ook haar frustraties over het leven. Ze ziet in het feit dat ze niet zwanger is nadat ze eerst zelf een test had gedaan waaruit bleek dat het wel zo was, een zoveelste bewijs dat alles zich tegen haar keert.
Deze keer komt ze er niet overeen en slaat de hand aan zichzelf. Als Zorg haar komt opzoeken in het ziekenhuis ziet hij dat het afgelopen is met het temperament en de vechtlust van Betty...
Het is geen 'happy end', maar ik vond het wel een mooie en eerlijke film. Er zit behoorlijk veel bloot in, maar ik vond het niet storend. Béatrice Dalle is een mooie en hele sensuele vrouw. De humor vond ik schitterend: vooral toen Betty de huisbaas liet merken dat ze het niet eens met hem was: ze gooit hem letterlijk naar beneden! Zorg weet zich met de situatie geen raad en vraagt:" gaat het?" Of de scène dat Zorg in de keuken zit met Annie, de buurvrouw. Die geeft net haar baby de borst en ziet wel mogelijkheden in de knappe buurman. Ze zegt dat haar tepels zo hard zijn van het voeden en dat hij best mag voelen. Zorg, ook de beroerdste niet, voelt en vindt het wel geinig, tot zijn aandacht ineens wordt opgeslokt door... een aquarium! Weg is de spanning. Prachtig! Dat de liefde heel intens en mooi is in deze film zul je vanzelf wel zien...Eigenlijk is de afloop dan een mooie en misschien toch een 'happy end' te noemen...