A Family, van Pernille Fisher Christensen (2010)
Het leven van een Deense bakkersfamilie wordt overhoop gegooid door de gevolgen van een ernstige ziekte.
De film begint met een voorstelrondje van een beroemde Deense bakkersfamilie. Opa Rheinwald is van Duitsland naar Denemarken gekomen en heeft daar zijn bakkerij gesticht en inmiddels is de bakkerij een begrip in de omgeving. Zelfs bij het koninklijk huis, want de Rheinwalds zijn hofleverancier. Pa Rikard zwaait de scepter met harde hand. Zijn vriendin Sanne helpt hem en ook dochter Chrisser doet een duit in het zakje.
Dan wordt Rikard ziek. Kanker. Daar is ie een jaar mee zoet, maar na dat jaar 'genezen' verklaard. Zo interpreteert ie het graag zelf. Zijn oogappel Ditte ( oudste dochter ) heeft een kunstgalerie. Ze krijgt zelfs een aanbod om kunst te gaan scouten voor een grote galerie in New York. Dit is de kans van haar leven. Haar geluk kan niet op, want ze is ook nog eens zwanger. Twee streepjes ! Haar vriend is blij met haar en ze maken plannen om naar New York te gaan verhuizen.
Pa Rikard is blij dat hij weer gezond is en vraagt meteen zijn vriendin Sanne ten huwelijk. Hij moppert een beetje op Ditte als ze vertelt dat ze naar New York wil verhuizen, maar wenst haar het allerbeste. Nu is het feest en wordt er gedanst. Even geen ziekte en treurigheid!
Dan krijgt Rikard een epilepsieaanval. In het ziekenhuis blijkt dat hij een paar tumoren heeft, die niet zijn te opereren. Trots of eigenwijs als hij is wil hij niet in het ziekenhuis blijven en komt naar huis in zijn ondergoed. "betaal jij de taxi" zegt ie tegen zijn kersverse vrouw Sanne. Maar vanaf dat moment is het uit met de pret en of het een goed idee was van Rikard om naar huis te komen....
Mooi, maar zwaar verhaal. Kanker is natuurlijk geen feestje en dat wordt duidelijk getoond in deze film. Er is een voor en een na, dat duidelijk door een zwart scherm dat net even langer duurt, wordt getoond. We zijn getuige van het langzaam wegkwijnen van de stoere bakker. De ziekte vreet hem letterlijk op, het verandert niet alleen hem, maar ook zijn omgeving. Niets is meer hetzelfde. Het is heel dicht op gefilmd alsof je erbij bent, en dat kan zorgen voor de nodige emoties. De camera staat net even wat langer stil bij bepaalde shots alsof ie je wil laten nadenken over wat je ziet. Intense film over kanker en de gevolgen.