21 Grams, van regisseur Alejandro González Inárritu (2003).
Het huwelijk van professor Paul Rivers (Sean Penn) en zijn vrouw Mary (Charlotte Gainsbourg) balanceert letterlijk op de rand van leven en dood. Cristina Peck (Naomi Watts) leidt sinds enkele jaren een voorbeeldig bestaan. Ze is een liefhebbende echtgenote voor Michael (Danny Huston) en een toegewijde moeder voor haar twee jonge dochters. Onderaan de sociale ladder trachten ex-gedetineerde Jack Jordan (Benicio Del Toro) en zijn vrouw Marianne (Melissa Leo) in het levensonderhoud te voorzien van hun twee kinderen. Een tragisch auto-ongeluk met verscheidene doden verbindt uiteindelijk de levens van deze totaal verschillende personages.
Op het begin van de film zie je Paul een sigaretje roken op zijn bed; er ligt een vrouw naast hem te slapen. De volgende scène zien we een vader die gezellig met zijn kinderen in een restaurant is. Dan gaan we naar een scène waar een vrouw in therapie vertelt over wat ze heeft meegemaakt. We maken kennis met Jack Jordan die helemaal 'om' is en nu denkt dat hij alles aan Jezus heeft te danken. Hij probeert zijn broertje dit bij te brengen. Op zijn pick-uptruck staat ook heel groot "Faith" te lezen. Nu weer ligt er een man in een ziekenhuis en we zien dat het Paul is. Hij ligt aan allerlei apparaten en vraagt zich af wat er gebeurt. Zijn vrouw Mary zit bij de dokter te vertellen dat ze een kindje wil van Paul...
Dit even om aan te geven hoe de film is opgebouwd. De eerste drie kwartier moet je enorm geconcentreerd erbij blijven, anders snap je er niets meer van. In de eerste scène zien we Paul met Naomi Watts, die de rol vertolkt van Cristina. Maar even later zien we hem in het ziekenhuis met Mary ( Charlotte Gainsburg). Je begint je af te vragen waar dit allemaal naartoe gaat, maar zo later worden de scènes langer en komt er ook meer verband in het verhaal. Inárritu heeft er weer een mooi potje van gemaakt, want het lijkt of hij de film helemaal in stukjes heeft geknipt, vervolgens alles in een doos en heel hard geschud heeft en dat gemonteerd!
Net als zijn vorige film bepaalt het lot weer hoe de zaken gaan. En zien we hoe mensen uit de verschillende lagen van de samenleving met elkaar te maken krijgen. Ironisch is de uitspraak van Jack Jordan naar zijn broertje: "The Guild will suck you down to the bone".
Mooie film!