Dance Me To My Song, van regisseur Rolf de Heer (1998).
Met: Heather Rose, Joey Kennedy
Rose(Heather Rose) heeft een herseninfarct gehad en kan niet praten en is nu spastisch. Ze zit
in een rolstoel en wordt verzorgd door, Madeline (Joey Kennedy), een mevrouw van de
'Thuiszorg'. Dat zij het niet zo nauw neemt, is al snel te zien. Ze spreekt met
haar vriendjes af bij Rose in huis en laat getuige zijn van haar liefdesspel.
Als Madeline weer eens een woedeuitbarsting heeft gekregen en het uitleeft op
Rose, ontkoppelt ze de voicemachine en gaat weg. Rose niet voor een gat te
vangen, lukt het om de deur te openen en buiten komen. Ze probeert de aandacht te
trekken van voorbijgangers en weet de aandacht te trekken van Eddie (John
Brumpton).
Eddie is geïntrigeerd door haar en helpt haar. Hij wint haar vertrouwen en liefde. Dit tot groot verdriet van Madeline, bij wie het allemaal niet zo lukken wil.
Ik vond het een hele mooie ontroerende film, met nu eens niet de nadruk op het meelijwekkende aspect. Rose is dan wel volledig afhankelijk van Madeline, maar ze kan zich met haar voice machine goed redden en maakt ook grapjes. Mooi dat ze vraagt aan Eddie of hij haar in het vervolg met meer respect wil benaderen en niet over haar hoofd het over haar te hebben.
Gelukkig toch een happy end, want ik had die Madeline allang 3 hoog het raam uit
willen gooien!
De film krijgt van mij een 9!
Ga dat zien!